Een drukke, maar leuke 1e week in december

Lieve allemaal,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Voor ik het weet, zijn onze moeders weer veilig in Nederland en zijn er al weer bijna 2 weken voorbij. De tijd vliegt voorbij! Op dit moment kan ik me geen winter met sneeuw, hagel, regen, vriezen en autoruiten krabben voorstellen. Het is hier een lekker lenteweertje wat soms een beetje lijkt op de Nederlandse zomer ( als ik in de zon sta). Ik zal jullie verder niet jaloers maken, dus.. Ik zal jullie gaan vertellen hoe de afgelopen weken waren.

Maandag 25 november, een dagje stage. Het had even wat geregend dus de meeste mensen in Malta gaan dan met de auto naar het werk. Hierdoor was er veel verkeer en kwamen wij te laat in Rabat aan om onze andere bus te nemen. We moesten dus even een uurtje wachten op de volgende bus. Toen we dicht bij onze stageplek waren, werden we door de politie omgeleid, omdat er een ongeluk gebeurd was. Over hobbelige paadjes en vliegend door de bochten, omdat de buschauffeur zo hard reed, kwamen we gelukkig, na 3 uur, natgeregend en veilig aan op onze stageplek. 's ochtends hadden we Gym met onze eigen groep, Warda. We hebben veel activiteiten met de cliënten kunnen doen en de tijd ging hierdoor ook sneller. Voor ik het wist was het 11 uur en gingen we weer naar de groep om te helpen met eten geven. Na onze pauze konden we niet zoveel doen, dus hebben we kerstballen gesorteerd voor David, hebben we wat slingers opgehangen en zijn we daarna naar huis gegaan.

Dinsdag hadden we een dagje vrij van stage en zijn we bezig voor school geweest. Na de peptalk van onze moeders, die we in het weekend hadden gekregen, gingen we hard bezig om onze moeders nog meer trots te maken:) Want ja.. Het leven in Nederland gaat natuurlijk ook gewoon door, inclusief de dingen die we voor school moeten doen. 's avonds gingen we vroeg slapen, want er kwam weer een dagje stage aan.

Woensdag gingen we dus naar stage, maar deze keer konden we weer met Martess meerijden ( een collega van ons). We mochten dus lekker om 7 uur beginnen op de groep en mochten helpen bij het wassen van de cliënten. Deze ochtend was wel heel bijzonder. Wij hebben namelijk op de groep een cliënt die we nog nooit hadden zien lachen en we vinden haar er ook altijd zielig bij liggen in haar rolstoel. Op het moment dat ik dat zei tegen Marloes, ging deze cliënt lachen. We gaven haar nog wat meer aandacht en er kwam gewoon een big smile tevoorschijn. Echt bijzonder en super mooi om te zien! We hadden al het gevoel dat zij meer doorheeft en snapt dan wat de begeleiders hier denken en zeggen. Nu blijkt maar weer dat als je haar aandacht geeft, ze dus ook kan lachen. Dit is dus iets wat wij zeker nog vaker willen mee maken en dus daarvoor willen zorgen op wat voor manier dan ook:)
Na dit mooie moment zijn we naar de Gym gegaan om daar te helpen. Om 11 uur gingen we weer naar onze eigen groep en hebben daar geholpen met eten geven. 's middags konden we niet zoveel doen, dus zijn we voor onszelf bezig geweest.
Om 4 uur gingen we naar de Dingli Cliffs om daar de zonsondergang te gaan bekijken samen met Mila en Saskia. Helaas is dit voor ons niet doorgegaan, omdat we heel lang op de bus moesten wachten en toen de bus kwam, deze helemaal vol zat, waardoor we nog langer moesten wachten.
We hebben toen een lift aangeboden gekregen naar Qormi van een lieve, oude man en zijn vanuit daar met de bus naar huis gegaan.

Donderdag hadden we ook weer een dagje stage en begonnen we deze dag met een bezoekje bij de rolstoelmaker. Samen met Marloes, Margaret, een andere begeleidster, twee Duitse studenten en 2 cliënten ging ik daar naartoe. Het was best bijzonder, want Marloes en ik mochten als begeleider van 1 cliënt mee. Hieraan merkten we dus dat ze ons steeds meer vertrouwen. Toen we bij de rolstoelmaker aankwamen, was onze cliënt eerst aan de beurt. De cliënt werd op een brancard neergelegd en de rolstoel werd gemaakt. Ondertussen bedachten Marloes en ik om de cliënt sondevoeding te geven. Het was namelijk al 11 uur geweest, wanneer ze normaal haar eten zou krijgen. Helaas waren Margaret en de andere begeleidster het hier niet mee eens en vertelden ze ons dat we haar anders eten moesten geven, namelijk; ze moest meer rechtop zitten. Dit is bij ons op de groep nooit zo, maar de begeleidster die mee was, had een paar jaar geleden ook met de cliënt gewerkt en zei dat het anders moest. Daarom geloofde Margaret haar en ons helaas niet. De cliënt werd rechtop gezet en begon zichzelf te slaan (wat ze doet als ze iets niet prettig vindt). Marloes stopte met sondevoeding geven, want dit moest van Margaret (de cliënt moest in haar rolstoel namelijk). Na een half uur wachten en de cliënt nog niet in de rolstoel kon, gaf Margaret ons dan toch maar toestemming om haar eten te geven, wat ons prima af ging:) Toen ook de andere cliënt klaar was, zijn we weer met het busje terug gegaan naar Providenza.
Nadat we de cliënt weer naar de groep hadden gebracht, gingen we naar huis en hebben heerlijk genoten van het lekker warm binnen zitten, terwijl het buiten heel hard regende.

Vrijdag zou een vriendin van Marloes, Marije, aankomen hier op Malta. Wij zijn haar dan ook op gaan halen op het vliegveld en hebben haar naar binnengesmokkeld in ons appartement. We hadden namelijk nog niks tegen onze huisbaas gezegd en wilden dit ook zo houden:) Na even wat gedronken te hebben, gingen we naar de bushalte om te wachten op een bus die ons naar school zou gaan brengen. Helaas kon Marije gelijk zien hoe de buschauffeurs hier rijden, op hun gemakje dus. Hierdoor moesten we ongeveer een uurtje wachten en kwamen we ook wat laat op school aan. Gelukkig deed Simon niet moeilijk en konden we alsnog een gesprekje met hem hebben. Na dit gesprek zijn we naar Saskia en Mila gegaan, waar we gingen eten. Daarna zijn we naar huis gegaan en zijn we gaan slapen.

Zaterdag zijn we naar Valletta, de hoofdstad van Malta, gegaan. Hier zou de langste chocoladereep van Malta worden gemaakt. Wij dachten dat ze dat nog gingen doen, maar toen we daar om 11 uur aankwamen, was dat niet zo. Ze waren namelijk al klaar. Dit was wel een beetje een teleurstelling dus zijn we maar naar wat winkeltjes gegaan en hebben we nog ergens wat gedronken. Daarna ben ik naar huis gegaan. Ik was alleen thuis, want Marloes en Marije gingen samen op stap om Malta te gaan verkennen. Ik heb deze middag nuttige dingen als de was gedaan maar ben ook bezig geweest voor school:) 's avonds hebben we gezellig samen met z'n 3en een film gekeken.

Zondag moesten we er vroeg uit om Marije op tijd naar het vliegveld te brengen. Na afscheid van haar te hebben genomen, zijn we naar huis gegaan en hebben de rest van de dag lekker rustig aan gedaan.

Maandag begon er weer een stagedag en deze dag hadden we weer de eer om vroeg te beginnen. Dus reden we weer met Martess mee naar Providenza. Nadat we een aantal cliënten hadden gewassen, hadden we dagopening. Deze is elke dag om 7 uur en alle begeleiders komen dan bij elkaar om hardop een gebed uit te spreken en uit een katholiek dagboekje te lezen. De zuster vertaalt het voor Marloes en mij in het Engels, zodat ook wij er iets van mee kunnen krijgen.
Na de dagopening moesten Marloes en ik de bedden opmaken. Dit hadden we allebei al eens eerder gedaan, maar dan hielp er altijd een andere begeleider. Dit keer moesten we het dus alleen doen. Omdat we niet meer goed wisten wanneer welk laken op het bed moet en hoe het neergelegd moet worden, kregen we 'bedden opmaak les' van Clivia. Zij heeft haar opleiding tot verpleegkundige in Engeland gedaan en zij vertelde al deze kennis aan ons. Het was erg leuk om te merken dat de zuster er zelf zo veel plezier in had om het aan ons te leren. Hierdoor was het voor ons ook een stuk leuker om te doen. Toch blijft het moeilijk om die bedden op te maken, want het moet echt precies zoals de zuster het wil. Maar.. oefening baart kunst en toen we bij ons laatste bed waren, ging het al een stuk sneller en beter.
Na deze les zijn met onze groep naar de Gym gegaan en hebben daar lekker met de cliënten gespeeld. Dit blijft leuk om te doen en het blijft zo leuk om te zien hoe blij de cliënten worden van een klein beetje extra aandacht.
Na de Gym hebben we geholpen met eten geven aan de cliënten en zijn we daarna naar huis gegaan.

Dinsdag mochten we ook met Martess meerijden en zijn we dus weer vroeg begonnen op stage. 's ochtends mochten we weer helpen met het wassen van de cliënten. Daarna zijn we naar de Gym gegaan en hebben we met een andere groep cliënten activiteiten gedaan. Het blijft leuk om met verschillende groepen te werken. Verschillende cliënten met verschillende achtergronden, maar allemaal vinden ze het leuk om een beetje extra aandacht te krijgen. Echt leuk om te zien! Ook is het leuk om te zien dat de cliënten van andere groepen ook steeds iets meer aan ons gaan wennen en ons beetje bij beetje iets meer gaan vertrouwen.
Om 11 uur gingen we weer bij Warda helpen met het eten geven en eventueel naar bed brengen van de cliënten. Toen we op de groep klaar waren, gingen we pauze houden.
Na onze lange pauze (van 2 uur), konden we niet zoveel doen, maar hebben we gewacht op Margaret. We wilden namelijk vrijvragen en dat kan alleen aan haar, wat soms best lastig is, aangezien zij niet altijd aanwezig is en anderen vaak niet weten waar ze is. Om 4 uur kwam ze aan bij haar kantoor en konden we vrijvragen, waar ze gelukkig niet moeilijk over deed. Dus.. het weekend was daarna voor ons begonnen:)

Woensdag waren we dus een dagje vrij . Deze dag zijn we bezig geweest met nuttige dingen als schoonmaken, wassen, afwassen, enz.. 's avonds ben ik met Marloes en Bernadette, Marloes haar tante, uit eten geweest.

Donderdag, Sinterklaas... Alleen hier in Malta niet. Zij kennen hier geen Sinterklaas. Ze kennen wel Sint Nikolas, maar vieren hier geen feest voor helaas. Wij, als echte Hollanders, wilden dit wel vieren en hebben deze dag dan ook vrij genomen om nog het een en ander te doen.
Al een paar weken hebben Marloes, Saskia en ik het erover gehad om met dolfijnen te gaan zwemmen en vandaag wilden Marloes en ik ervoor zorgen dat we dit konden regelen. Marloes had 's ochtends gebeld om te vragen of er plek was. Dit bleek nog wel moeilijk te zijn, maar na 10 minuten kreeg Marloes een mail dat we konden komen als ze nu zou betalen via internet. Op alle mogelijke manieren hebben Marloes en ik dit geprobeerd, maar helaas hadden we een creditcard nodig. Marloes mailde naar de vrouw van de dolfijnen en we kregen een adres van hun hoofdkantoor in Swieqi terug. We moesten hier heen gaan, dan konden we daar betalen. Dit is dan ook wat Marloes en ik deze ochtend en middag hebben gedaan. Na bijna een uur gelopen te hebben, hadden we nog steeds Swieqi niet bereikt. We besloten om met de bus naar Sliema te gaan, waar we met Bernadette wat gingen drinken. Toen we in Sliema waren, besloten we naar een reisbureau te gaan om daar te proberen. Binnen een kwartier was het geregeld, dus.. Zo kan het ook:)
Met z'n 3en zijn we naar het Mac café gegaan om daar wat te drinken en een taartje te eten om het te vieren.
's avonds was het heerlijk avondje gekomen en kwamen de meiden naar ons toe om Sinterklaas te vieren. Na lekker gegeten te hebben, gingen we een kado spel doen. Echt een leuke en gezellige avond was het!
Vrijdag hadden we een dagje school. Mijn leraar begon als eerste met vragen welk boek ik had. Ik vertelde hem dat ik een B2 boek had. Hij vroeg of ik het misschien om wilde ruilen voor een C1 boek, aangezien de rest van de mensen nu allemaal C1 deed. Ik besloot om mijn eerste les dit nog niet te doen, maar om even te kijken hoe het ging. Omdat de les me eigenlijk wel goed beviel, ging ik in de pauze mijn boek omruilen. Dus mensen.. Ik heb nu les op C1 niveau:) Ik ben benieuwd hoe de lessen zullen gaan, maar mijn leraar is in ieder geval lief genoeg om me te helpen. Na de lessen, zijn we met de meiden uit eten gegaan. Heel gezellig, maar tegelijkertijd ook verdrietig, want Mila nam afscheid. Na een leuke en gezellige avond te hebben gehad, moesten we helaas afscheid nemen. Ondanks dat er steeds iets meer mensen weg gaan, komt de reünie ook steeds iets dichterbij. Ik heb er nu al zin in!

Zaterdag ben ik met Marloes, Susannah en Saskia naar Buggiba gegaan om daar souvenirs te shoppen. Na een geslaagde middag zijn we weer naar huis gegaan. 's avonds hebben we lekker rustig aan gedaan en zijn we vroeg gaan slapen, want er stond ons een leuke dag te wachten.

Zondag was het dan zover... De dag dat ik met dolfijnen zou gaan zwemmen! Zenuwachtig maar toch enthousiast ging ik 's ochtends met Marloes naar Sliema om daar de andere meiden op te halen. Vanuit daar zijn we naar het Mediterraneo park gegaan. Toen we daar aankwamen en de tickets opgehaald hadden, konden we naar het park gaan. Als eerste stond de papegaaienshow op het programma, want naast met de dolfijnen zwemmen, konden we ook alle shows bijwonen. Wij hadden het geluk dat er een kinderfeestje was op het moment dat wij ook bij die show waren. Die kinderen mochten namelijk de papegaaien vasthouden en met ze op de foto. Ook wij mochten dat. Ik heb dit niet gedaan, maar de andere meiden wel. Omdat we tijd over hadden, mochten we daarna naar het reptielenhuis om daar uitleg te krijgen over slangen en andere beesten. Ik had daar zelf niet zo heel veel behoefte aan, maar ik ging maar met de andere meiden mee. Toen ik daar aankwam, waren er veel reptielen in hokken te vinden. Ik vond het leuk om slangen, vogelspinnen, schorpioenen en schildpadden te zien, maar was ook blij dat ze in hun hokje zaten:) er kwam een man aan die met een grote slang in zijn handen voor me kwam staan om wat over die slang te vertellen. Ik moet zeggen, ik was best bang toen. Maar gelukkig bleef de slang in de handen van de man en kon ik rustig op het bankje blijven zitten. Na zijn uitleg mocht je de slang vasthouden als je wilde. Nou jullie raden het al... Dat heb ik niet gedaan. Maar ik heb de slang wel geaaid en ook een leguaan, dus.. Ik was best trots op mezelf:) De echte diehards waren Susannah, die die slang vasthield alsof ze dat elke dag deed en Marloes die met een slang om haar nek en een leguaan op haarhoofd op de foto gingen. Na deze leuke avonturen hadden we een zeeleeuwenshow. Dit was echt leuk om te zien! Hierna zijn we pauze gaan houden en hebben Marloes, Saskia en ik alvast onze zwemkleding aangetrokken, want nu kwam het dolfijnen zwemmen wel echt dichtbij. Toen we klaar waren, gingen we naar de dolfijnenshow. Dit was echt leuk om te zien, vooral omdat ik wist dat ik over een paar minuten zelf met de dolfijnen ging zwemmen. Na de show, gingen we naar de meeting point voor het dolfijnen zwemmen en kregen we daar een uitleg. We kregen een mandje waar we onze spullen in konden doen en een wetsuit. Ik moet zeggen, erg fijn zit dat niet, maar het was wel lekker warm:) Toen we bij de dolfijnen aankwamen, moesten we, samen met 3 andere meiden op de rand gaan zitten. Susannah zat op de tribune om foto's te maken. Eerst kregen we wat uitleg over de dolfijnen, Pino en Nino, en daarna moest ik, samen met een ander meisje op een platform staan. Wij waren de eerste die de dolfijnen aan mochten raken. Ze voelen zo apart aan, die beesten. Het lijkt wel plastic, heel glad dus.. Maar niet slijmerig. Echt vreemd! Na het aanraken, mocht ik wat kunstjes met ze doen. Na mij mochten de andere meiden, in tweetallen. Daarna gingen we met een duikbril door het water heen zwemmen. Zo konden we de dolfijnen onder ons zien zwemmen, kunstjes zien doen en geluidjes horen maken. Echt super gaaf! Alsof dat nog niet genoeg was, gingen we daarna met ze op de foto. Deze konden we na het zwemmen in de souvenirwinkel bekijken en eventueel kopen. Na de foto's mochten we nog een kunstje met ze doen, in het water zitten met een uitgestrekte arm. De dolfijn kwam dan aanzwemmen en duwde met zijn neus tegen jouw hand, waardoor jij rondjes ging draaien. Echt apart was dat, maar zo ontzettend leuk! Na het zwemmen en het afscheid nemen van de dolfijnen en de instructrice gingen we onze spullen weer ophalen en douchen. Toen we klaar waren, gingen we met Susannah naar de winkel om onze foto's te kopen:) Na deze super mooie en geweldige ervaring kwamen we moe bij ons huis aan en zijn vroeg gaan slapen om na te dromen over deze onvergetelijke dag.

Lots of love♥